ROZDZIAŁ 20.

            Od rozstania z Michałem minęły dwa tygodnie i marzec, a co za tym idzie również pierwsze oznaki wiosny, na dobre rozgościły się w Warszawie. Marta powoli wychodziła z „dołka”, co cieszyło wszystkich dookoła. Kubiak z kolei po zmianie numeru telefonu przez Walawską odpuścił w końcu i przestał się z nią kontaktować. Dziewczyna z kolei prowadziła intensywniejszy niż dotychczas tryb życia. Uczelnia, siłownia, basen, dodatkowy kurs z angielskiego, od czasu do czasu spotkanie ze znajomymi, więc nic dziwnego, że wracając do domu od razu szła spać zmęczona całym dniem. Któregoś dnia obudziła się zlana potem. Zaskoczona przebrała się i przykręciła kaloryfery. Sytuacja powtarzała się nawet, gdy Marta wyłączyła ogrzewanie w pokoju, a także spała przy otwartym oknie. Oprócz tego zaczęła gorączkować wieczorami. Początkowo tłumaczyła to obecnym trybem życia, jednak gdy temperatura nie stabilizowała się, a także po wielu namowach, prośbach i groźbach Karoliny, Walawska zdecydowała się w końcu na wizytę u lekarza. Młodsza Ignaczakówna postanowiła, że wybiorą się tam razem. Tak więc nazajutrz z samego rana udały się do przychodni uniwersyteckiej.

- Pani Walawska? – młoda pielęgniarka wyłoniła się z gabinetu uśmiechając się życzliwie – zapraszam do środka, lekarz już czeka

- Dziękuję – Marta odwzajemniła uśmiech i wzięła od pielęgniarki swoją kartę

- Dzień dobry pani Marto, co panią do mnie sprowadza? – za biurkiem siedział starszy mężczyzna, który założył okulary i przejrzał otrzymaną od dziewczyny historię choroby dziewczyny

- Od jakiegoś czasu miewam wysoką gorączkę i, pewnie przez to, w nocy budzę się zlana potem. Czasem pojawia się kaszel, a dodatkowo ciągle czuję się zmęczona, ale to pewnie przez mój tryb życia, ostatnio jestem bardzo zabiegana, do tego dużo czasu spędzam na siłowni i na basenie.

- Rozumiem… a jakieś dodatkowe objawy? Może spadła pani ostatnio na wadze lub miewa pani jakieś bóle?

- Od dawna staram się zdrowo odżywiać, więc siłą rzeczy coś tam mi się schudło. Bóle? Hmm… tak, czasami podczas gorączki boli mnie wszystko jak przy grypie, więc to pewnie to.

- Hola, hola młoda damo! – lekarz uśmiechnął się i puścił oczko zza okularów - pozwól, że cię zbadam i wydam odpowiednią diagnozę

            Po wszystkich wykonanych czynnościach doktor zaczął skrupulatnie wypełniać rubryczki w karcie Marty, a także stos dodatkowych kartek. Wręczając je dziewczynie rzekł:

- Pani Marto, wszystko wskazuje na mononukleozę. Tutaj te powiększone węzły chłonne tak mi podpowiadają i ta gorączka też. Wolałbym jednak upewnić się dodatkowymi badaniami. Dlatego wypisałem pani skierowanie, z którym uda się pani do naszego szpitala na Banacha i tam zrobimy pani dodatkowe badania. Jest pani na czczo, czy jadła już pani jakieś śniadanie?

- Nie, nic dziś nie jadłam, piłam tylko wodę mineralną.

- To dobrze, woda mineralna nie wpływa na wyniki badania. W takim razie, żeby pani nie ciągać kilka razy, proszę od razu tam pojechać i udać się do laboratorium, które znajduje się na parterze, na lewo od głównego wejścia. Tam zostanie pani pobrana krew do badania i materiał z węzła chłonnego, najlepiej szyjnego, bo jest najdogodniejszy. Następnie proszę się udać na drugie piętro na prześwietlenie klatki piersiowej, dobrze?

- Jasne, jestem samochodem z przyjaciółką, więc zaraz tam pojedziemy

- Świetnie, w takim razie już dzwonię, że będzie tam pani w ciągu najbliższej godziny. Jak tylko otrzymam wyniki, to skontaktuję się z panią telefonicznie. Rozumiem, że numer znajdę w pani historii choroby, zgadza się?

- Tak. Panie doktorze, a z tym węzłem chłonnym to coś poważnego?

- Nie, to zwykłe rutynowe badanie. Chciałbym mieć pewność na sto procent, że się nie pomyliłem, mononukleoza ma często objawy także innych chorób, także proszę się nie o nic nie martwić. Tak jak mówiłem, jak tylko będę miał pani wyniki, od razu do pani zadzwonię.

- Dobrze, w takim razie dziękuję bardzo – Marta wstała i zmierzała w stronę wyjścia

- I proszę pamiętać, że najlepszym lekarstwem w przypadku mononukleozy jest leżenie w łóżku i tak zwane „przeczekanie” choroby. Dlatego proszę pić dużo płynów i zażywać leki na zbicie gorączki, które pani przepisałem. Tymczasem ja, tak jak już powiedziałem, skontaktuję się z panią od razu, gdy tylko otrzymam pani wyniki.

- Jeszcze raz bardzo dziękuję, do widzenia!

            Walawska opuściła gabinet i razem z Karoliną pojechały do wskazanego przez lekarza szpitala, gdzie zgodnie z wypisanymi skierowaniami, zostały jej zrobione badania. Wyniki miały zostać dostarczone do przychodni w ciągu najbliższego tygodnia, tak więc dziewczyny wróciły na Petofiego. Ignaczakówna od razu wysłała przyjaciółkę do łóżka przygotowując jej herbatę z sokiem malinowym. Marta natomiast wiedząc, że będzie teraz miała aż nadto czasu wolnego, wzięła się za powtarzanie materiału z kursu angielskiego.

            Dni mijały, jednak stan zdrowia dziewczyny uległ niewielkiej poprawie. Dodatkowo wokół śladu po pobraniu krwi pojawiło się zasinienie i jak na zwykłe ukłucie goiło się bardzo długo. Po dziesięciu dniach od przeprowadzonych badań Walawską obudził telefon.

- Witam serdecznie, Jan Ziółkowski, przychodnia uniwersytecka. Pani Marta, zgadza się?

- Tak doktorze, dzień dobry

- Pani Marto prosiłbym, aby jak najszybciej przyjechała pani do mnie, dobrze? Sprawa jest dość pilna.

- Jasne, zaraz będę. Czy coś się stało?

- To nie jest rozmowa na telefon, jak pani przyjedzie wszystko pani wytłumaczę. Proszę w rejestracji powiedzieć, że do pani dzwoniłem, pielęgniarki będą wiedziały, że ma pani wejść bez kolejki.

- Oczywiście, już jadę.

            Dwie godziny później Walawska opuściła gabinet doktora Ziółkowskiego. Niewiele myśląc zadzwoniła do Krzyśka.

- Co tam Mała, stęskniłaś się? – usłyszała po drugiej stronie roześmiany głos przyjaciela

- Potrzebuję pogadać – odpowiedziała apatycznie

- Co się dzieje? – zaniepokoił się - poczekaj oddzwonię, w końcu mam do ciebie darmo…

- Nie, nie chcę rozmawiać przez telefon – przerwała Marta – to nie jest rozmowa na telefon. Mogę przyjechać?

- Jasne, wiesz przecież, że mój dom stoi dla ciebie zawsze otworem

- Będę wieczorem – rozłączyła się nie czekając na odpowiedź

            „Kochani! Przepraszam, że uciekam jak ostatni tchórz, ale potrzebuję tego w tej chwili. Wyjeżdżam do Krzyśka na kilka dni. Muszę przemyśleć kilka spraw, coś sobie poukładać. Jutro któreś z nas wszystko Wam wytłumaczy. Nie martwcie się o mnie, Wasza M.” – jeszcze raz przeczytała niedbale wyrwaną kartkę, po czym odłożyła ją na stole i chwytając torbę, w którą zapakowała rzeczy niezbędne jej na kilka najbliższych dni opuściła mieszkanie. Droga do Bełchatowa dłużyła się w nieskończoność. Zastanawiała się, co powie swojemu przyjacielowi i jak on zareaguje na informacje, które ma mu do przekazania. W końcu dotarła pod blok Ignaczaka. Czym prędzej zaparkowała samochód i weszła na górę. Przywitała się z przyjacielem, który widząc jej minę od razu wiedział, że ich rozmowa będzie poważna.

- Co się dzieje?! Karolina wydzwania do mnie co pół godziny! Mówi, że nie może się do ciebie dodzwonić, w kółko powtarza coś o jakiejś kartce, którą zostawiłaś w mieszkaniu! – wprowadził ją do salonu, gdzie oboje usiedli na kanapie

- Za chwilę Krzyś. Zrobiłbyś mi coś do picia?

- Jasne, daj mi chwilę – czym prędzej przyrządził herbatę i pamiętając o soku malinowym postawił tacę na stole w salonie. Walawska wtuliła się w przyjaciela próbując wytłumaczyć mu swoje zachowanie

- Krzyś… nie wiem jak zacząć… tak cholernie się boję…

- Mała proszę, powiedz mi co się dzieje… czego się boisz?

- Pamiętasz, jak po moim rozstaniu z Michałem obiecałeś mi, że nigdy mnie nie zostawisz? Bez względu na to, co się wydarzy?

- Jak mógłbym zapomnieć, przecież to naturalne.

- To może tak: jakbyś zareagował, gdybym powiedziała ci, że mamy niewiele czasu?

- Niewiele czasu na co? Proszę, nie twórz zagadek… - odpowiedział niepewnie. Jednak to, co usłyszał sprawiło, że szklanka z herbatą, którą właśnie trzymał, upadła na podłogę i rozbiła się w drobny mak.

- Umieram Krzysztof. Wykryli u mnie ziarnicę złośliwą.

* * *

No to jest kolejny. Już prawie wszystko jasne, po następnym będzie jeszcze jaśniejsze. Chyba tyle na dziś, bez większych informacji duszpasterskich. Dziękuję, że ktoś czekał i czyta :) Następny w okolicach weekendu, najpóźniej za tydzień.